Μπορεί να την έβγαλα καθαρή όλο το φθινόπωρο και τον χειμώνα, αλλά λίγο πριν το καλοκαίρι έπεσα στο κρεβάτι - καναπέ για την ακρίβεια - με μια από αυτές τις άθλιες ιώσεις που κυκλοφορούν... Μπούκωμα, πονοκέφαλος, αντιπυρετικά, καραμέλες για τον πονόλαιμο, τσάι με μέλι, εντριβές, μια αηδία! Φυσικά τίποτα δεν βοηθάει πραγματικά, απλά καταφέρνεις ν' ανοίξεις λίγο τα βαριά σου βλέφαρα, περιμένοντας να περάσει το πρώτο τριήμερο και να κάνει η ίωση τον κύκλο της.
Μεταξύ όλων αυτών, είχαμε και γεννητούρια. Πριν λίγες μέρες βρήκα πάλι στο πίσω μπαλκόνι της κουζίνας δυο γάτες. Άνοιξα με μανία την πόρτα να τις διώξω, γιατί έχω αγανακτήσει πια. Η γειτονιά μας έχει γεμίσει γάτες, οι οποίες στρογγυλοκάθονται στα απλωμένα ρούχα, στις καρέκλες, κατουράνε στα φυτά, σκάβουν το χώμα στις γλάστρες, κοιμούνται τα βράδια στο πατάκι της εισόδου, έχουν μάθει να ανοίγουν τον κάδο και γεμίζουν τον τόπο σκουπίδια, γενικώς μου έχουν σπάσει τα νεύρα, οπότε έτσι εξηγείται και η μανία μου - να με συμπαθάτε... Ανοίγοντας λοιπόν την μπαλκονόπορτα, τρόμαξαν κι έφυγαν κακήν κακώς, αφήνοντας πίσω τους ένα μικρό γατάκι. Ω το καημένο, ίσα που είχε ανοίξει τα ματάκια του και μετά βίας έβγαινε η φωνή του. Μετάνιωσα στη στιγμή, που θύμωσα μαζί τους. Το κράτησα λιγάκι και το έδειξα στα παιδιά. Και ήταν τόσο μικρό, που ο τρίχρονος Ορφέας του μιλούσε με μια γλύκα στη φωνή που έσταζε μέλι. Ξαφνικά κατακλύστηκα από αναμνήσεις, τότε που κουβαλούσα όλα τα γατιά στο σπίτι και η μαμά μου πάθαινε κρίσεις και ειλικρινά αναρωτήθηκα, πώς, πότε και γιατί βρέθηκα ξαφνικά στη θέση της μαμάς μου...;
Το έβγαλα σχεδόν αμέσως έξω και πάλι, μην πάρει πολλή από την μυρωδιά μας, ελπίζοντας ότι θα επιστρέψει η μαμά του να το πάρει.
Το άφησα στο πατάκι κι αυτό κοιμόταν βαθιά. Φοβόμουν όμως τα μεγάλα πουλιά που κυκλοφορούν τριγύρω και τους γάτους. Κάθισα στο πάτωμα της κουζίνας και από την τζαμόπορτα (με την φωτογραφική στο χέρι φυσικά) περίμενα να έρθει. Και πράγματι μετά από μια ώρα ήρθε ευτυχώς κι εγώ μπόρεσα να συνεχίσω τις δουλειές μου.
Τέλος καλό, όλα καλά λέτε; Έτσι νόμιζα κι εγώ...
Λίγες ώρες αργότερα είδα την γάτα να επιστρέφει με το γατουλάκι (όπως λέει κι ο Ορφέας) στο στόμα, σκαρφάλωσε στα κάγκελα και πήγε πίσω από την ντουλάπα που έχουμε στο μπαλκόνι. "Την κάτσαμε" σκέφτηκα και κοιτάζοντας πίσω από την ντουλάπα βρήκα όχι ένα, αλλά τρία νεογέννητα γατάκια, πάνω σε ένα νάιλον, που ούτε ξέρω πως βρέθηκε εκεί.
Δεν είναι η πρώτη φορά που μας συμβαίνει, την προηγούμενη φορά μια γάτα είχε γεννήσει στο μπαλκόνι μας, πίσω από τα ξύλα για το τζάκι...
Αποφάσισα να μην ασχοληθώ, μέχρι να μεγαλώσουν και να πάρουν το δρόμο τους.
Την άλλη μέρα άκουσα νιαουρίσματα και γατίσια κλάματα. Είδα ότι τα δύο έπεσαν πίσω από τα κάγκελα, μεταξύ της τέντας και του μπαλκονιού, σφηνωμένα εκεί με τα κεφάλια τους να κρέμονται απ' έξω. Αυτά να κλαίνε, η μαμά γάτα - που στο μεταξύ την είδα να κουβαλάει σε άλλη φωλιά το ένα από τα τρία μικρά της - κάτω απ΄το μπαλκόνι να νιαουρίζει, ένας κύριος από απέναντι να φωνάζει "ψιψιψιψι που είστε;" κι εγώ σαν τη χαζή να σκέφτομαι πώς να τα βγάλω από εκεί. Δύσκολο να σας εξηγήσω ακριβώς την κατάσταση, αλλά ήταν αδύνατο να τα πάρω μέσα από το μπαλκόνι, έπρεπε να βγω από την έξω πλευρά και να κρατιέμαι από τα κάγκελα. Να μην τα πολυλογώ, κρεμάστηκα απ' έξω βρίζοντας (το ομολογώ), η μάνα τους μου φώναζε "χα" και "χα" για να με φοβίσει, ο κύριος φώναζε "πρόσεχε καλέ" και τέλος πάντων τα κατάφερα, πριν πέσουν και τσακιστούν. Τα άφησα πάλι στο πατάκι και περίμενα να έρθει. Ήρθε μετά από τρεις ώρες η αθεόφοβη κι εγώ καθόμουν εκεί, πίσω από το τζάμι, ώστε να τα προσέχω - και πάλι!
.JPG)
Φαίνεται πως τώρα βρήκε πιο ασφαλές μέρος να τα μεγαλώσει, το ελπίζω δηλαδή!
Κατά τ' άλλα έχουμε μια ανοιξιάτικη διάθεση όλοι. Τα παιδιά δεν κρατιούνται μέσα στο σπίτι πια κι εμείς (εγώ περισσότερο) ανυπομονούμε να δούμε το μπαλκόνι και το σπίτι μας ανανεωμένα.
Η φύση δε, είναι τόσο όμορφη, που πολλές φορές σταματάμε με το αμάξι να τη χαζέψουμε ή να μαζέψουμε λίγα χαμομηλάκια, ώστε να στολίσουμε τα βάζα μας.
Επίσης μεταμορφώνω ό,τι βρω μπροστά μου, έχω γίνει επικίνδυνη.
Το θύμα μου αυτή τη φορά ήταν ένα βάζο, επάνω στο οποίο κόλλησα κάτι στρογγυλά αυτοκόλλητα σε παστέλ χρώματα, για να το κάνω πουά. Εντάξει, φθηνά τη γλίτωσε...
Και κάπου εδώ, μετά από αυτά τα σύντομα νέα μας, θα σας ευχηθώ καλή εβδομάδα. Πήρε το αυτί μου ότι θα βρέχει πάλι τις επόμενες ημέρες, αλλά εγώ έκανα ότι δεν το άκουσα...
Καλημέρα σε όλη την παρέα!
Litsa
Καλημέρα Λιτσάκι μου και περαστικά σου :))) Οι φωτογραφίες σου πολύ τρυφερές
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα Λιτσάκι!!! Να σας ζήσουν βρε τα νεογέννητα...καλή ανατροφή!!!!!!!!!! Όμορφο το βαζάκι...με μια πολύ μικρή παρέμβαση έγινε κουκλίστικο!!! Φιλιά!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛιτσάκι το βάζο είναι τέλειο!!! Μπορείς σε παρακαλώ να μου πεις από που πήρες τα αυτοκόλλητα?
ΑπάντησηΔιαγραφήΝάντια
Νάντια μου, τα βρήκα σε ένα συνοικιακό μαγαζί, που έχει είδη συσκευασίας και κορδέλες και σακούλες κλπ
ΔιαγραφήΠιθανόν όμως να βρεις και σε βιβλιοπωλεία. Ελπίζω να βρεις κάτι παρόμοιο...
Καλημέρα
Καλημέρα και περαστικά αδερφή μου.Το βαζάκι τέλειο με τα χαμομηλάκια του, αλλά τα γατούλια...αχ αυτά τα γατούλια...Τα θέλουμε σαν τρελοί, όλοι μαζί!!!!Μακάρι τώρα να τα κρατήσει η μαμά τους σε ασφαλές μέρος...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα Λιτσακι!! Λατρεύω τις γάτες!! κι αυτά τα γατούλια ειναι τόσο γλυκά!!! Και το βαζάκι επίσης!! καλή εβδομάδα.. φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά Λιτσάκι... Εγώ πάλι έχω την ίδια μανία με γάτες γιατί έχω τα ίδια προβλήματα...! Ουφ! Ωραίο το βαζάκι σου, θα το δοκιμάσω, αν βρω μικρά παστέλ.... Φιλιά...
ΑπάντησηΔιαγραφήCatwoman με τα ολα της λοιπον Λιτσακι:)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπραβο μωρε μανουλα γλυκια. Εκανες πολυ καλα και τα εσωσες ρισκαροντας τη σωματικη σου ακεραιοτητα. Επρεπενα δωσεις τη φωτογραφικη στον κυριουλη να σε τραβηξει να σε καμαρωσουμε:)
Τσαχπινικο το βαζακι σου!!!
Θα είχα κρεμαστεί σε κάγκελα και στύλους στο λεπτό μία από τα ίδια για τα μικρά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο βάζο πολύ όμορφο,τόσο που ζήλεψα τα παστέλ σου στικεράκια :P
Πολύ όμορφο το βάζο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια...
Καλησπέρα Λίτσακι μου, κι εγώ μια από τα ίδια...περαστικά σου εύχομαι! Είναι όντως "σπαστικές" οι γάτες, σου κάνουν τα πάντα άνω-κάτω, αλλά και αυτά τα όμορφα, μικροσκοπικά γατάκια τι φταίνε τα καημένα? Ουφ, τι να πω... Έξυπνη και πανεύκολη η ιδέα σου με το βάζο! Καλή εβδομάδα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά σου Λίτσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι τυχερή που ήρθε και τα πήρε! Οι γάτες είναι παραξένες σε κάτι τέτοια :) Κάποια στιγμή στην Αγγλία φτάσαμε να έχουμε στο κήπο 23 γατιά! Η μαμά μου τα είχε δει όλα..
Πολύ γλυκό το βαζάκι σου, εγώ το έχω για άλλη χρήση χιχιχι
Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα
Το πόσο μεγάλοι είμαστε, φαίνεται όταν βοηθάμε τους μικρούς, όχι γιατί μάς το ζήτησαν αλλά γιατί έτσι νοιώσαμε πως έχουμε καθήκον να πράξουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά σου! Την καλημέρα μου :)
Έτσι βρήκα τη Καλυψώ μου εγώ. Λείπαμε διακοπές και όταν ήρθαμε σπίτι μια γάτα με τα μωρά της τρόμαξε και τα πήρε αφήνοντας μόνο αυτή κατά λάθος. Ήταν τόσο μικρή που την τάιζα με μπιμπερό...Άγχος που θα έχουν και οι μαμάδες γάτες με τόσα μωρά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο βαζάκι ανανεώθηκε πολύ έξυπνα κατά τη γνώμη μου!
Να σας ζήσουν τα νεογέννητα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τις "ενοχλητικές" γάτες υπάρχει η λύση της ΣΤΕΙΡΩΣΗΣ,ρώτησε σε κάποια φιλοζωική της περιοχής,βάλτε ο κάθε γείτονας απο 10 ευρώ και βρείτε εναν κτηνίατρο που κάνει καλές τιμές για αδέσποτα και το πρόβλημα λύνεται,απλά-απλούστατα.1 γάτα κάνει 25 γατάκια το χρόνο,η λύση δεν είναι να τα πετάμε κ να ευχόμαστε να έχουν ακλή τύχη,Δεν θα έχουν,ενα αδέσποτο ζει το πολύ 1 χρόνο και σε άθλιες συνθήκες,Αν ο καθένας δρούσε στη γειτονιά του και έκανε 5 στειρώσεις το χρόνο το πρόβλημα θα μειωνόταν πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο Αντιγόνη! Επιτέλους μια λογική απάντηση!! Λίτσα θα μπορούσες επίσης να τους φτιάξεις μια αυτοσχέδια φωλίτσα από κούτες για να μην κινδυνέψουν. Εγώ πάντως βρήκα πριν ένα μήνα ένα αδεσποτο γατάκι και το υιοθέτησα! Είναι η παρέα μου, την αγαπώ πολύ και δεν μπορώ να διανοηθώ να την άφηνα στο δρόμο. Δεν έχουν πιθανότητες επιβίωσης τα αδεσποτούλια, δυστυχώς...όχι μόνο αρρωσταίνουν, αλλά δεν έχουν την αίσθηση του κινδύνου με αποτέλεσμα να πέφτουν από ψηλά δέντρα, να τα πατάνε αυτοκίνητα κτλ. η λύση είναι μία: ΣΤΕΙΡΩΣΗ. Τώρα αν δεν θέλεις να έρχονται στην αυλή σου, γιατί σου λερώνουν (λογικό, παιδάκια έχεις) μπορείς να πάρεις ένα ειδικό σπρέι από pet shop που απωθεί τις γάτες, αλλά δεν τις βλάπτει. Ψεκάζεις γύρω στην αυλή σου και τέλος!
Διαγραφή