Μια γειτονιά γεμάτη φίλους

Ξέρω πως τις τελευταίες ημέρες οι Ψηφιακές Γειτονιές είναι το φλέγον θέμα. Μα έχει ενδιαφέρον να δει κανείς το γεγονός από τη σκοπιά του καθενός, οπότε θα μου επιτρέψετε να διηγηθώ τη δική μου ιστορία, να σας πάρω μαζί μου σε αυτό το ταξίδι, να σας δείξω τι έμαθα, με τι εντυπωσιάστηκα, από τι μαγεύτηκα κι εμπνεύστηκα. Ένα ταξίδι ξεχωριστό, σχεδόν μαγικό, γεμάτο παρασκηνιακές εικόνες, τις οποίες φρόντισα ν' αποτυπώσω, για να τις μοιραστώ εδώ, με εσάς. Και είμαι τόσο ενθουσιασμένη, που θα το διηγηθώ μόνο με μια αναπνοή...

Όλα ξεκίνησαν το πρωινό της Παρασκευής, όταν έφτασα στην Αθήνα και είχα στη διάθεσή μου 5 ώρες, μέχρι ν' ανοίξουν τις πύλες τους οι Ψηφιακές.
Περπάτησα στο κέντρο της Αθήνας, ήπια έναν καφέ στα γρήγορα με την ξαδέρφη μου - που το 'σκασε για λίγο από τη δουλειά - και αφού δώσαμε ραντεβού το βράδυ στο σπίτι της, πήρα το δρόμο για τις Ψηφιακές Γειτονιές. Στη διαδρομή χάζεψα τα λουλούδια στην άκρη του πεζοδρομίου, περπάτησα σε όμορφα πλακόστρωτα, κοντοστάθηκα να θαυμάσω και πάλι αυτόν τον ιερό βράχο στο βάθος και ξαπόστασα σ' ένα παγκάκι.

Κι έπειτα πέρασα το κατώφλι του HUB και ήταν όλοι εκεί. Οι αγκαλιές άνοιξαν, τα φιλιά μοιράστηκαν, τα λόγια θαυμασμού ειπώθηκαν και η φωτογραφική βγήκε από την τσάντα να φυλακίσει στιγμές μοναδικές, λίγο πριν γεμίσει με κόσμο η Γειτονιά!

Οι πασχαλίτσες στο playroom περιμένουν τους μικρούς τους φίλους

Ήταν ένα διήμερο τόσο γεμάτο, τόσο σημαντικό, τόσο απολαυστικό, δημιουργικό, παρακινητικό!

Την αυλαία άνοιξε το υπέροχο βιντεάκι, που φροντίσαμε όλοι εμείς να δημιουργηθεί από τους διοργανωτές, με τις φωτογραφίες που στείλαμε. Φωτογραφίες της καθημερινότητάς μας, από τα μικρά μας ανθρωπάκια, από αντικείμενα ή απλά από στιγμές, που δηλώνουν με τον πιο όμορφο τρόπο ότι είμαστε και νιώθουμε πια γονείς των μικρών μας πλασμάτων.

Και ξέρετε κάτι; Εκείνη τη στιγμή, καθώς έβλεπα τις φωτογραφίες και διάβαζα σε ποιους ανήκουν, σας ένιωσα όλους εκεί κι ας μην καταφέρατε να έρθετε.

Η δική μου συμμετοχή, ήταν η παρακάτω φωτογραφία, στην οποία αποτύπωσα τα πατίνια των αγοριών, παρκαρισμένα έξω από την πόρτα, πάντα σε ετοιμότητα να τα πάρουν και να τρέξουν, αλλά και τα παιχνίδια τους, που βρίσκω συχνά στο κρεβάτι μας, σημάδι ότι πέρασαν από εκεί...

Κάθε ομιλία και διαφορετικό συναίσθημα, κάθε ιστορία κι έναυσμα, κάθε λέξη και ελπίδα. Ελπίδα ότι όλα γίνονται, ελπίδα ότι όλα είναι πιθανά, ότι κάτι τόσο δα μικρό, μπορεί να φέρει την μεγαλύτερη αλλαγή στη ζωή σου, ελπίδα για να συνεχίσεις!

Ομιλίες γεμάτες ξεχωριστά μηνύματα, αλλά και συγκινητικές, όπως αυτή του Ναυτίλου και της αδερφής μου, αφήνοντας και οι δυο στο τέλος, το αίσθημα της αισιοδοξίας.

Ναυτίλος

Φυσικά υπήρξαν κάποιοι που με καθήλωσαν με τις ιδέες τους, με το θάρρος αλλά και το θράσος τους, με το χιούμορ τους. Σε αυτούς ανήκουν οι δημιουργοί του Key Books, ενός εναλλακτικού και πολύ ξεχωριστού εκδοτικού οίκου. Δύο άνθρωποι, ένας στόχος: να εκδώσουν βιβλία-κλειδιά, που θα μας βοηθήσουν να ξεκλειδώσουμε το μυαλό μας!

Κι έπειτα ήταν κι αυτός ο τύπος, όπως λέμε "μα τι τύπος είναι αυτός!" όλο θαυμασμό!

Ο Κώστας Βογιατζής, ο γνωστός Yatzer, ανέβηκε σαν χείμαρρος στη σκηνή και μας συνεπήρε. Τόσο πληθωρικός, γεμάτος ιδέες και δράση, μας έπεισε μέσα σε λίγα μόνο λεπτά, ότι τα όνειρα - τα πιο τρελά - γίνονται πραγματικότητα, αρκεί να τα κυνηγήσεις με κάθε τρόπο. Ένας άνθρωπος προσιτός, με γέλιο αυθεντικό, από αυτούς που δε συναντάς συχνά στην καθημερινότητά σου. Μια ομιλία που με ενέπνευσε, με ώθησε, με παρακίνησε, με έπεισε και ναι, μου απέδειξε ότι με αγάπη, πάθος, στόχο, δουλειά, επιμονή και πίστη, έρχεται το πλήρωμα του χρόνου!

Όσο για το παρασκήνιο, ω, υπήρξε μπόλικο. Στα διαλείμματα οι φωτογραφίες που βγάζαμε ήταν άπειρες, τα γέλια, οι αγκαλιές και τα πειράγματα ασταμάτητα. Επικρατούσε μια χαλαρότητα, αφού πλέον γνωριζόμασταν οι περισσότεροι. Πεταγόμασταν από το ένα πηγαδάκι στο άλλο, να τους χορτάσουμε όλους!

Να, εδώ με την Αθηνά (την γνωστή Sugarbuzz), που ήταν μία από τις ομιλήτριες, ευχόμαστε "καλημέρα με χρώμα"! Ξεχάσαμε να προσθέσουμε "και γλύκα", μιας και είμαστε αθεράπευτες γλυκατζούδες, τι να κάνουμε;

Εδώ, η Αννούσα Μελά, μαζί με την Κάλη και την Βέρα, τη στιγμή που τραβάει φωτογραφία τα παπούτσια τους.

Δεν φτάνει ένα μόνο κολάζ να μεταφέρει το τρελό κλίμα της βραδιάς...

Κι όταν ξέκλεβα χρόνο, έτρωγα και κανένα γλυκάκι... όχι που θα μου ξέφευγαν. Λάτρεψα τα red velvet cupcakes! 

Η βραδιά έκλεισε με δυνατό χειροκρότημα για τους διοργανωτές, με ευχές και με την υπόσχεση να ξαναβρεθούμε σε έναν χρόνο.

Την άλλη μέρα το πρωί, ξυπνήσαμε με ένα υπέροχο hangover και ήπιαμε τον πρώτο καφέ της ημέρας μαζί με την ξαδέρφη μας, αναλύοντας τα πάντα. Και λίγο πριν κλείσουμε πίσω μας την πόρτα του σπιτιού της, στήσαμε τις μηχανές και βγάλαμε τις τελευταίες φωτογραφίες, σαν έφηβες. Μια τρελή-τρελή οικογένεια...

Φωτό κάτω δεξιά από KaPaworld

Καθώς ταξίδευα, με πήρε ο Φαίδωνας και μου ζήτησε να μείνω λίγο ακόμα στην Αθήνα, γιατί "ο μπαμπάς μας αφήνει να κάνουμε πράγματα που εσύ μας απαγορεύεις" μου είπε. Καταλάβατε ο μπαμπάς; 

Η εβδομάδα ξεκίνησε με ένα μπουρίνι κι ένα χαλάζι, που για μένα ήταν λυτρωτικό. Σαν να ξεκαθάρισε το τοπίο μέσα μου, μετά απ' όσα είχα ακούσει τις προηγούμενες ημέρες. Σαν να ξέπλυνε όλα αυτά που με κρατούσαν πίσω. Καθόμουν στο μπαλκόνι κι απολάμβανα το θόρυβο που έκαναν τα μικρά κομμάτια πάγου, καθώς έπεφταν με δύναμη.

Μάζεψα όλες τις πληροφορίες, τις πέρασα από φίλτρο, κράτησα τις σημαντικές και τις έβαλα σε σειρά προτεραιότητας, με πρώτη και καλύτερη αυτή:

 Κώστας Βογιατζής/Yatzer

Νομίζω πως το ταξίδι τώρα ξεκινάει...
Ευχαριστώ Ψηφιακές Γειτονιές! Πέρυσι είχατε άρωμα βασιλικού, μα φέτος είχατε άρωμα γλαδιόλας, αυτής που συμβολίζει την ανάμνηση κι εκφράζει το πάθος...

Καλημέρα σε όλους! 
Και να θυμάστε πως ποτέ δεν είναι αργά για νέα ξεκινήματα...

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286