Τριγύρω η ομορφιά

Μεγάλη Πέμπτη και για να είμαι ειλικρινής, φέτος δεν κατάλαβα και πολλά από το Πάσχα. Οι μέρες κυλούν σαν όλες τις προηγούμενες κι εγώ προσπαθώ να τις κάνω ξεχωριστές βολτάροντας με τ' αγόρια, ψήνοντας γλυκά, βάφοντας αυγά και κάνοντας τέλος πάντων, όλα αυτά που αρμόζουν σε τέτοιες ημέρες.
Η φωτογραφική μηχανή, είναι η προέκταση του χεριού μου, την έχω παντού μαζί μου, γιατί σκέφτομαι πως όλο και κάτι όμορφο θα συναντήσω.
Να, όπως αυτή η διμορφοθήκη, που με εντυπωσιάζει έτσι που είναι κάτασπρη. Έχει απλωθεί τόσο, που μοιάζει με πυκνό, λευκό σύννεφο, τόσο δελεαστική, που σου 'ρχεται να ξαπλώσεις επάνω της.

Αυτές δε οι αγριάδες με το κίτρινο άνθος, στο πλάι του δρόμου, με ενθουσίασαν τόσο, που βγήκα από το αμάξι ώστε να τις φωτογραφίσω. Δεν ξέρω αν το φυτό αυτό έχει ειδική ονομασία, πάντως είναι τρομερά εντυπωσιακό το κατακίτρινο τοπίο και δυστυχώς δεν αποδίδεται στην εικόνα...

Την ομορφιά συνάντησα και στην λαμπάδα που ζωγράφισε ο Ορφέας στον παιδικό. Τόσο παρδαλή και χαρούμενη, χμμμ σαν να πήρε απ' το γούστο της μαμάς του το παιδί. Κι εκεί στο πλάι, είναι λίγα λουλούδια που μάδησαν τ' αγόρια εχθές, καθώς επιστρέφαμε σπίτι και μου τα έφεραν τρέχοντας ευτυχισμένοι. Μόνο για μένα! Ελπίζω να μου φέρνουν λουλούδια για πολλά χρόνια ακόμη τα δυο τους...

Την νοστιμιά συνάντησα σε ένα brownie που έφτιαξα. Και λέω νοστιμιά και όχι ομορφιά, γιατί είναι νηστίσιμο, οπότε δεν είναι αφράτο και ευπαρουσίαστο, αλλά αυτό καθόλου δεν μας πείραξε. Το δοκίμασα μόνο για να δω αν είναι γευστικό κι έπειτα το άφησα στο έλεος των αντρών του σπιτιού.

Εγώ αρκούμαι με το υπέροχο γλυκό πορτοκαλάκι που έφτιαξε η ξαδέρφη μου. Μου το έδωσε πριν καιρό, αλλά περίμενα ν' ανοίξω το βάζο τις ημέρες του Πάσχα, γιατί ήξερα ότι η απόλαυση θα ήταν μεγαλύτερη! Σερβιρισμένο στα πιατάκια της γιαγιάς μου, σε ένα τραπέζι στρωμένο με το καρέ που έφτιαχνε με το τσιγκελάκι της... Αυτά είναι όσα έχω από εκείνη. Το καρέ, τα πιατάκια, το ξυπνητήρι με τον εκκωφαντικό θόρυβο και τ' όνομά της... Κι ένα σωρό αναμνήσεις.

Σαν να την βλέπω! Εκεί, στην άκρη του ντιβανιού, με το ένα πόδι ν' ακουμπάει στο πάτωμα και το άλλο απλωμένο πάνω στο ντιβάνι, αφοσιωμένη στο δημιούργημά της και απολαμβάνοντας σιωπηλά τα χάχανα και τις συζητήσεις μας. Τρεις γενιές μαζί σε ένα μικρό δωμάτιο. Η γιαγιά με το τσιγκέλι, κόρες και νύφη πάνω από τα μάτια της κουζίνας και οι εγγονές εκεί, να ρουφούν τον καφέ τους κουτσομπολεύοντας τα γεγονότα της προηγούμενης βραδιάς. Τι να πρωτοθυμηθώ...; Εκεί κρύβονται οι πιο όμορφες αναμνήσεις αυτής της γιορτινής περιόδου. Οι πιο δυνατές. Μα αυτά, ίσως τα πούμε άλλη στιγμή.

Τώρα, ανυπομονώ να στολιστούν τα τραπέζια γιορτινά και να υποδεχτούν ανθρώπους αγαπημένους, τουλάχιστον αυτούς που είναι κοντά. Και σε όλους τους υπόλοιπους αγαπημένους στέλνω τις ευχές μου και την αγάπη μου. Κι εύχομαι να ξαναπιούμε εκείνον το καφέ μαζί χαχανίζοντας σαν κοριτσόπουλα κι ας μην είναι ποτέ ξανά ο ίδιος, ξέγνοιαστος πρωινός καφές...

Ευχές σε όλους εσάς τους αγαπημένους! Να περάσετε όμορφα, περιτριγυρισμένοι από ανθρώπους π' αγαπάτε!
Καλό Πάσχα!

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286