Δεν θα μεγαλώσω ποτέ - I. Κινούμενα σχέδια

Είναι πολλοί οι λόγοι για τους οποίους δεν πρόκειται να μεγαλώσω και το διαπιστώνω καθημερινά. Ειδικά τώρα που απέκτησα τα παιδιά μου. Γι αυτό άλλωστε και έχω βάλει στον τίτλο το νουμ. Ι, γιατί θα ακολουθήσει το ΙΙ, το ΙΙΙ και πάει λέγοντας.

Ο πρώτος λόγος λοιπόν είναι αυτός:

Αγαπημένο!

Τους λάτρευα και τους δύο!

Θαύμαζα τον Tom γι αυτά που περνούσε και περνάει και τον Jerry για την εξυπνάδα του!

 

 







Τώρα πια με την πρώτη ευκαιρία, στρώνομαι κι εγώ στον καναπέ μαζί με τον Φαίδωνα και χαζεύω! Τα πάντα! Όλων των λογιών τα παιδικά! Και είναι το ίδιο διασκεδαστικό με τότε. Χαίρομαι, αγωνιώ, γελάω, αφοσιώνομαι, χάνομαι στον κόσμο τους.

Και βέβαια τα βλέπω ξανά και ξανά και ξανά...

Έβλεπα κι άλλα πολλά και τα θυμάμαι με πολλή αγάπη.
Σηματοδοτούν τα παιδικά μου χρόνια.

Ο "Μίκυ" και η παρέα του, η "Κάντυ Κάντυ", ο "Οδυσσέας στο διάστημα", το "Κάποτε ήταν ο άνθρωπος", ο "ροζ πάνθηρας", ο "Τεν τεν", ο "Αστυνόμος Σαΐνης", ο "Γούντυ ο τρυποκάρυδος", το αξιολύπητο Κογιότ με το "μπιτ μπιτ", τα "Στρουμφάκια".

Είμαι σίγουρη ότι ξέχασα κάποια.

Και για κάποιον λόγο απεχθανόμουν τον Bugs Bunny. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί!

To Τom & Jerry βέβαια ήταν το αγαπημένο μου.

Διαπίστωσα ότι είναι και του γιου μου.

Τυχαίο;

Στις μέρες μας, ανοίγοντας την τηλεόραση, κάθε φορά, αναρωτιέμαι γιατί τα παιδικά αποτελούνται από τόσα τερατόμορφα κακάσχημα πλάσματα με έξι χέρια κι άλλα τόσα πόδια, τεράστια δόντια και δυο κεφάλια!

Εγώ προτιμώ να ταξιδεύω στον μαγικό κόσμο εκείνων των κινουμένων σχεδίων που έβλεπα μικρή.

Και προτιμώ τον ίδιο κόσμο και για τα παιδιά μου, δίχως τα αιμοβόρα πλάσματα του σήμερα...

Καλό σας απόγευμα!