Κέρκυρα και πάλι

Γράφω "και πάλι" γιατί πέρυσι, τέτοια εποχή, βρεθήκαμε στο σπίτι των κουμπάρων μας, λίγο πριν υποδεχτούν το νέο μέλος της οικογένειάς τους. Φέτος, έφτασε πια η στιγμή που το νέο αυτό μέλος επρόκειτο να βαπτιστεί, οπότε ολόκληρη η παλιοπαρέα μετακινήθηκε σε μέρη μαγικά.

Ανηφορίσαμε τους δρόμους της Πίνδου και ειλικρινά, υπήρχαν στιγμές, που το τοπίο έμοιαζε αλπικό! 

Απαραίτητη στάση στο Μέτσοβο για καφέ, σε ένα πολύχρωμο μαγαζί που ταιριάζει απόλυτα στην ιδιοσυγκρασία μου. Εκεί είδαμε φίλους παλιούς, θυμηθήκαμε, γελάσαμε και ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα, μα πέρασαν 12 χρόνια. Πότε έγινε αυτό και δεν το κατάλαβα...;

Στο καραβάκι - οφείλω να ομολογήσω ότι βαριέμαι αφόρητα κάθε είδος πλοίου - οι γλάροι μας ξεπροβόδισαν από Ηγουμενίτσα κι επιτέλους μετά από ένα δίωρο, πιάσαμε το λιμάνι της Κέρκυρας.

Παραδόξως, ο καιρός ήταν σύμμαχος και καταφέραμε να κάνουμε μπάνιο, σύσσωμη η παλιοπαρέα, στα κρυστάλλινα και τόσο, μα τόσο παγωμένα νερά του νησιού. 

Α, η παλιοπαρέα... Πάνω από 15 άτομα, καθένας με τις ανάγκες του, τόσο διαφορετικοί, μα τόσο ίδιοι. Γίνεται; Γίνεται...

Προμηθευτήκαμε περιοδικά, βιβλία, εφημερίδες, καφέδες, φρούτα και παιδικά παιχνίδια και καθίσαμε για ώρες στην παραλία.  Αράξαμε σε έναν όμορφο και κατάφυτο κόλπο, κάνοντας ο καθένας τα δικά του, μεταξύ άλλων και βόλτα με θαλάσσιο ποδήλατο.

Δεν καταφέραμε να κάνουμε πολλές βόλτες στο νησί, ούτε και να ιδωθούμε με τους φίλους μας εκεί όσο θα θέλαμε, αφού οι υποχρεώσεις ήταν πολλές και ο χρόνος λιγοστός, αλλά ήταν ένα υπέροχο διάλειμμα από το καθημερινό μας τρέξιμο. 

Τελευταία μας συγκέντρωση στη βάφτιση, η οποία ήταν απλή και πανέμορφη, με κρητικά και κερκυραϊκά στοιχεία. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Και μπορεί τα παιδιά να ενθουσιάστηκαν με τα mini cupcakes, εμείς όμως μαζευτήκαμε γύρω από τα ξεροτήγανα και τα καλτσούνια.

Η γιορτή έκλεισε ψηλά, στο φρούριο, με θέα όλη την πόλη, με ένα ελαφρύ αεράκι που ευτυχώς έδιωξε τα μαύρα σύννεφα, με απίθανο φαγητό και μπόλικο παγωτό, μα το καλύτερο, με την παλιοπαρέα!

Η νύχτα μας βρήκε εκεί ψηλά, τελευταίους, κάτω από έναν υπέροχο ουρανό, να γελάμε με αναμνήσεις και ιστορίες που έχουμε διηγηθεί δεκάδες φορές, μα κάθε φορά γελάμε μέχρι δακρύων!

Και κάπως έτσι, χορτασμένοι από ήλιο, θάλασσα, φίλους και γέλια, πήραμε το δρόμο της επιστροφής, παρέα με ένα βροχερό σύννεφο, που είχε "κατσικωθεί" πάνω από τα αυτοκίνητα, λες και το είχαμε δεμένο σαν μπαλόνι. 

Όμως καθόλου δεν πτοούμαι με τον άστατο καιρό! Το έχω πάρει πια απόφαση και κρατώ σαν φυλαχτό αυτές τις πρώτες καλοκαιρινές εικόνες που έφερα από το νησί. Με μια τέτοια θα σας αποχαιρετήσω σήμερα. Την πιο αγαπημένη! Δυο ζουμερά κεράσια με φόντο τη θάλασσα του Ιονίου.

Καλημέρα σε όλους.

Πλησιάζει Σαββατοκύριακο και μαζί του ξεκινούν οι διακοπές των παιδιών.

Χμμμ σας εύχομαι ξεκούραση, διασκέδαση, βουτιές, καλοπέραση και... υπομονή! Δεν ξέρω για εσάς, πάντως εγώ θα τη χρειαστώ!

Πολλά φιλιά

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

https://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286